ეთნიკური ტოლერანტობის ქართული თავისებურებები

"ტოლერანტობის გარეშე შეუძლებელია მშვიდობა, ხოლო მშვიდობის გარეშე შეუძლებელია განვითარება ან დემოკრატია", ამბობს 1995 წლის იუნესკოს ტოლერანტობის პრინციპთა დეკლარაცია1. აღნიშნული დოკუმენტი ერთ-ერთია იმ მრავალ საერთაშორისო ინსტრუმენტთაგან, რომლებიც ტოლერანტობის, ანუ განსხვავებულობის მიმართ შემწყნარებელი, დამთმენი დამოკიდებულების მნიშვნელობას განიხილავს და მასზე მიუთითებს, როგორც არა მხოლოდ მშვიდობის განმტკიცების, არამედ დემოკრატიული  წინსვლისა და ადამიანთა სოციალურ-ეკონომიკური განვითარების აუცილებელ პირობაზე. 

საქართველოში ფართოდ არის გავრცელებული მოსაზრება იმის შესახებ, რომ ჩვენი საზოგადოება ოდითგანვე შემწყნარებლობის მაღალი დონით გამოირჩეოდა - იქნებოდა ეს  დამოკიდებულება განსხვავებული კულტურის, შეხედულებების, ეთნიკური წარმომავლობის თუ რელიგიური აღმსარებლობის მქონე ადამიანების მიმართ. თუმცა, დღევანდელი გადმოსახედიდან და, კერძოდ, ბოლო დროს რელიგიურ, ეთნიკურ და სხვა უმცირესობებთან დაკავშირებით განვითარებული მოვლენების2  გათვალისწინებით რთულია დანამდვილებით იმის თქმა, თუ რამდენად სწორად ასახავს ეს მოსაზრება ქვეყანაში არსებულ რეალობას. 

2012 წლის "კავკასიის ბარომეტრის" შედეგები საშუალებას გვაძლევს, საქართველოს მოსახლეობისთვის საფუძვლიანად თუ უსაფუძვლოდ მიწერილი 'გამორჩეული' შემწყნარებლობის საკითხი ეთნიკური ტოლერანტობის ჭრილში განვიხილოთ და დავადგინოთ, თუ რა ვითარებაა ამ მხრივ ქვეყანაში და რა ფაქტორები ახდენს გავლენას საქართველოში მცხოვრებ ადამიანთა ეთნიკური შემწყნარებლობის დონეზე. რესპონდენტთა ეთნიკური შემწყნარებლობის დონის გასაზომად და არსებული ტენდენციების წარმოსაჩენად გამოვიყენებთ "კავკასიის ბარომეტრის" შემდეგ კითხვებს: 

  • "მოუწონებდით თუ არა თქვენი ეროვნების წარმომადგენელს საქმიან ურთიერთობებს [ეთნიკური ჯგუფის წარმომადგენელთან]?" კითხვარში ჩამოთვლილი იყო 14 ეთნიკური ჯგუფი, რომელთა შესახებაც რესპონდენტებმა თავიანთი აზრი დააფიქსირეს: ებრაელი, ამერიკელი, აზერბაიჯანელი, ბერძენი, რუსი, სომეხი, თურქი, ქართველი3, ქურთი/იეზიდი, ინგლისელი, აფხაზი, ოსი, საქართველოში მცხოვრები სომეხი და საქართველოში მცხოვრები აზერბაიჯანელი.  

რესპონდენტების მახასიათებლების შესასწავლად კი შემდეგ ცვლადებს გამოვიყენებთ:


  • რესპონდენტის პირადი შემოსავალი გასულ თვეში; 
  • რესპონდენტის განათლების დონე;
  • "რამდენად ხშირად სარგებლობთ ინტერნეტით?"
  • "ზოგადად, რამდენად რელიგიური ხართ?"
  • "განსაკუთრებული ღონისძიებების გარდა, როგორიცაა ქორწინება ან გასვენება,        რამდენად ხშირად ესწრებით რელიგიურ მსახურებას?"
  • "გსურთ თუ არა იცხოვროთ და იმუშაოთ ისეთ ქვეყანაში, რომელსაც სტალინის მსგავსი    პიროვნება მართავს?"

თავდაპირველად, გავეცნოთ გამოკითხულთა ზოგად დამოკიდებულებას განსხვავებული ეთნიკური ჯგუფების მიმართ. ამ მიზნით, ეთნიკურ ტოლერანტობას განვსაზღვრავთ, როგორც სხვადასხვა ეთნიკური ჯგუფის წარმომადგენლებთან საქმიანი ურთიერთობების ჩამოყალიბების მზაობას, ხოლო ტოლერანტობის საზომად გამოვიყენებთ პასუხებს კითხვაზე, მოუწონებდნენ თუ არა რესპონდენტები თავიანთი ეროვნების წარმომადგენელს საქმიან ურთიერთობებს პირველ დიაგრამაზე მითითებული ეთნიკური ჯგუფების წარმომადგენლებთან.

დიაგრამა 1

როგორც ვხედავთ, გამოკითხულთა უმეტესობისთვის მეტწილად მისაღებია ზემოთ მოყვანილ ეთნიკურ ჯგუფებთან საქმიანი ურთიერთობების წარმოება. თანამშრომლობის პერსპექტივაზე დადებითი რეაქციით თუ ვიმსჯელებთ, ჩამოთვლილთაგან ყველაზე მეტი კეთილგანწყობით საქართველოში სარგებლობენ რუსები (84%), ამერიკელები (79%) და საქართველოში მცხოვრები აზერბაიჯანელები (77%), ყველაზე ნაკლებით კი - სომხები (70%), თურქები (65%) და ქურთები/იეზიდები (60%). ამგვარად, მოწონების მაჩვენებელი სხვადასხვა ჯგუფების წარმომადგენლებთან მიმართებაში მერყეობს, თუმცა ნიშნული 60%-ზე დაბლა არ ეცემა. უნდა აღინიშნოს, რომ ეს შედეგები სტაბილურია ბოლო წლების მანძილზე. თუ ამ მონაცემებს საქართველოში მცხოვრებთა ტოლერანტობის ინდიკატორად განვიხილავთ და სომხეთსა და აზერბაიჯანში ჩატარებული ანალოგიური გამოკითხვების შედეგებს შევადარებთ, დავინახავთ, რომ ეთნიკური შემწყნარებლობის თვალსაზრისით საქართველოს მოსახლეობა ყველაზე ტოლერანტულია რეგიონში (იხ. დიაგრამა 2).

დიაგრამა 2

გამოკითხვის შედეგების თანახმად, საქართველოში გამოკითხულთა ეთნიკური შემწყნარებლობის დონე განსხვავდება დასახლებული პუნქტის ტიპის; რესპონდენტის განათლების დონის; ინტერნეტით სარგებლობის სიხშირის და პირადი შემოსავლის ოდენობის მიხედვით. 

აღმოჩნდა, რომ თბილისელებს ტოლერანტობის უფრო მაღალი საშუალო მაჩვენებელი ახასიათებთ (81%), ვიდრე მათ, ვინც ცხოვრობს სხვა ქალაქებში (79%) ან სოფლად (67%) (იხ. დიაგრამა 34). განსხვავება მეტად თვალშისაცემია მაშინ, როდესაც, მაგალითად,  ებრაელებისა და ქურთების/იეზიდების შემთხვევებს განვიხილავთ - ამ ეთნიკური ჯგუფების მიმართ ტოლერანტულ დამოკიდებულებაში თბილისსა და სოფლებში მცხოვრებ რესპონდენტებს შორის სხვაობა, შესაბამისად, 23 და 25 პროცენტს აღწევს. მსგავს ტენდენციას შევნიშნავთ მაშინაც, თუ გამოკითხულებს მიღებული განათლების დონის მიხედვით დავყოფთ. როგორც მე-3 დიაგრამაზე ჩანს, სრული ან არასრული საშუალო განათლების მქონე რესპონდენტების 68%-ს აქვს დადებითი რეაქცია სხვადასხვა ეთნიკური ჯგუფის წარმომადგენლებთან საქმიანი ურთიერთობების შესაძლებლობაზე, სრული ან არასრული უმაღლესი განათლების მქონეთა შორის კი იგივე მაჩვენებელი საგრძნობლად იზრდება და 81%-ს უტოლდება. ანალოგიურ შედეგებს ვიღებთ, როდესაც ინტერნეტით სარგებლობასა და პირად შემოსავალზე ვამახვილებთ ყურადღებას. რესპონდენტების ის ნაწილი, რომელიც ყოველდღიურად მოიხმარს ინტერნეტს, უფრო ტოლერანტულად არის განწყობილი (83%) სხვა ეთნიკური ჯგუფების მიმართ, ვიდრე ის, რომელიც ინტერნეტით კვირაში ერთხელ ან უფრო იშვიათად5;(76%), ან სულაც არასოდეს (72%) სარგებლობს. მსგავსად ინტერნეტის ყოველდღიურად მომხმარებლებისა, ის პირები, რომელთა პირადი ფულადი შემოსავლის ოდენობა (გასულ თვეში) 701 ლარს6;აღემატებოდა, ეთნიკური ტოლერანტობის შედარებით მაღალი საშუალო მაჩვენებლით გამოირჩევიან.


დიაგრამა 3

დიდი ხანია, რაც სერიოზული მსჯელობის საგანს წარმოადგენს რელიგიური რწმენის როლი სხვა ეროვნებების წარმომადგენლებისადმი დამოკიდებულებასა და ეროვნებათაშორის ურთიერთობებში. მკვლევრების ნაწილი7 რელიგიას იმდენად რთულ და კომპლექსურ ფენომენად მიიჩნევს, რომ, მათი აზრით, რელიგიასა და ნეგატიურ წინარწმენას შორის კავშირის შესწავლისას მიღებული შედეგები, შესაძლოა, განსხვავებული ან ურთიერთსაპირისპიროც კი აღმოჩნდეს, თუ ამ კავშირის საკვლევად რელიგიურობის სხვადასხვა ასპექტებს გამოვიყენებთ (მაგ. რელიგიურ მსახურებაზე დასწრება, რელიგიის მნიშვნელობა ადამიანის ცხოვრებაში, და ა.შ). მცდელობამ, გამოგვეტანა გარკვეული დასკვნები საქართველოში რელიგიისა და ტოლერანტობის ურთიერთქმედების თაობაზე პირდაპირ კითხვაზე დაყრდნობით ("ზოგადად, რამდენად რელიგიური ხართ?"), ერთმნიშვნელოვანი შედეგი არ გამოიღო, რადგან ზოგ შემთხვევაში მორწმუნე რესპონდენტების ტოლერანტობის დონე სჭარბობდა, სხვებში კი - არარელიგიური რესპონდენტებისა. მაგალითად, რელიგიური ადამიანები ებრაელებისა და ამერიკელების მიმართ უფრო კეთილგანწყობილნი აღმოჩნდნენ, ვიდრე არარელიგიური რესპონდენტები. სამაგიეროდ, აზერბაიჯანელებსა და სომხებთან მიმართებაში ტოლერანტობის შედარებით მაღალი დონე არარელიგიურ რესპონდენტებს შორის დაფიქსირდა.

ტოლერანტობასთან დაკავშირებული უფრო საფუძვლიანი ტენდენციების გამოვლენა შესაძლებელი გახდა მაშინ, როდესაც რელიგიურობა განვიხილეთ არა ცალკე, არამედ ეკლესიაში სიარულის სიხშირესა და ავტორიტარიზმის მხარდაჭერასთან ერთად. ამისათვის, ისინი, ვინც საკუთარ თავს აფასებს როგორც "რელიგიურს"8;(რესპონდენტთა 48%), დავყავით, ერთი მხრივ,  ე.წ. 'ეკლესიაში მოსიარულეებად' (ვინც თვეში ერთხელ მაინც ან უფრო ხშირად ესწრება რელიგიურ მსახურებას) და ე.წ. 'სულიერ მაძიებლებად' (ვინც მხოლოდ განსაკუთრებულ რელიგიურ დღესასწაულებზე, უფრო იშვიათად ან არასოდეს ესწრება რელიგიურ მსახურებას)9. გარდა ამისა, გამოვყავით რელიგიურ რესპონდენტთა კიდევ ორი ჯგუფი: 'ავტორიტარიზმის მომხრეები' (ვინც რელიგიურია და ისურვებდა სტალინის მსგავსი პიროვნების მიერ მართულ ქვეყანაში ცხოვრებას/მუშაობას) და 'ავტორიტარიზმის მოწინააღმდეგეები' (ვინც რელიგიურია და არ ისურვებდა სტალინის მსგავსი პიროვნების მიერ მართულ ქვეყანაში ცხოვრებას/მუშაობას)10. შედეგების ნაწილი მე-4 დიაგრამაშია წარმოდგენილი.

დიაგრამა 4

დიაგრამაზე ნათლად ჩანს ორივე ტენდენცია - რომ ეკლესიაში მოსიარულე მორწმუნე რესპონდენტები გარკვეულწილად უფრო ტოლერანტულები არიან, ვიდრე ე.წ. სულიერი მაძიებლები (თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ ევროპულ ქვეყნებში ტენდენცია ხშირად საპირისპიროა - რაც უფრო ხშირად დადიან ადამიანები ეკლესიაში, მით უფრო მეტად ახასიათებთ ნეგატიური ცრურწმენა11); და რომ ავტორიტარიზმის მომხრე რელიგიურ ადამიანთა ეთნიკური შემწყნარებლობის მაჩვენებელი ჩამოუვარდება ავტორიტარიზმის 
მოწინააღმდეგეთა მაჩვენებელს. 

ამგვარად, საქართველოში დეკლარირებული ეთნიკური ტოლერანტობის დონე საშუალოზე მაღალია და განსხვავებულ ეთნიკურ ჯგუფებთან მიმართებაში 60-დან 84 პროცენტამდე მერყეობს; ეთნიკური ტოლერანტობის განსაკუთრებით მაღალი საშუალო დონე გამოავლინეს დედაქალაქში მცხოვრებმა, უმაღლესი განათლების მქონე, ინტერნეტის ყოველდღიურად მომხმარებელმა და 701 ლარზე მეტი თვიური შემოსავლის მქონე რესპონდენტებმა; შემწყნარებლობის შედარებით მაღალი მაჩვენებლით ასევე ხასიათდებოდნენ ეკლესიაში მოსიარულე და ავტორიტარიზმის მოწინააღმდეგე რელიგიური ადამიანები. 

რამდენად ეთანხმებით ამგვარ შეფასებებს? თავად რომელ მნიშვნელოვან მახასიათებლებს დაამატებდით იმ ფაქტორებს, რომლებიც, ჩვენი აზრით, გავლენას ახდენს ადამიანის ტოლერანტობის დონეზე? 

მადონა შილდელაშვილი



1 http://www.tolerantoba.ge/index.php?id=1317639567&kat=166 (ქართული ვერსია) http://www.unesco.org/webworld/peace_library/UNESCO/HRIGHTS/124-129.HTM (ინგლისური ვერსია).
2 ასეთი მოვლენების მაგალითებია: 2012 წლის ოქტომბერ-ნოემბერში ლანჩხუთის რაიონის სოფელ ნიგვზიანში რელიგიურ ნიადაგზე მომხდარი დაპირისპირება, როდესაც ადგილი ჰქონდა სოფლის მუსულმანი მოსახლეობისთვის ლოცვის უფლების შეზღუდვის მცდელობას; 2013 წლის 17 მაისს თბილისში ორგანიზებული ჰომოფობიის საწინააღმდეგო აქციის დარბევა; 2013 წლის აგვისტოში პანკისის ხეობაში ქართველებსა და ქისტებს შორის მომხდარი კონფლიქტი
3 ამ ბლოგში, საქართველოს მოსახლეობის ტოლერანტობის დონის გამოთვლის პროცესში არ გამოყენებულა ეთნიკურ ჯგუფ 'ქართველებთან' მიმართებაში დაფიქსირებული პასუხები.
4 დიაგრამის ყოველ სვეტში მოყვანილია კითხვარში მითითებული ყველა ეთნიკური ჯგუფის წარმომადგენლისადმი დადებითი პასუხების საშუალო მნიშვნელობა.
5 პასუხების გადაჯგუფების შედეგად, ვარიანტები 'კვირაში ერთხელ მაინც' [ვსარგებლობ ინტერნეტით], 'თვეში ერთხელ მაინც' და 'უფრო იშვიათად' გაერთიანდა პასუხში 'კვირაში ერთხელ ან უფრო იშვიათად'.
6 პასუხების გადაჯგუფების შედეგად, ვარიანტები '0', '80 ლარამდე' და '80-150 ლარი' გაერთიანდა პასუხში '0-150 ლარი', ხოლო ვარიანტები '701-1300 ლარი', '1301-2000 ლარი' და '2000 ლარზე მეტი' გაერთიანდა პასუხში '701 ლარზე მეტი'.
7 Brian Laythe, Deborah G. Finkel, Robert G. Bringle, and Lee A. Kirkpatrick. 2002. "Religious Fundamentalism as a Predictor of Prejudice: A Two-Component Model”. Journal for the Scientific Study of Religion, 41:4, pp. 623-635
8 კითხვარში გამოყენებული იყო 10-ბალიანი სკალა, სადაც კოდი '1' შეესაბამებოდა პასუხს 'საერთოდ არ ვარ რელიგიური', ხოლო კოდი '10' შეესაბამებოდა პასუხს 'ძალიან რელიგიური ვარ'. პასუხების გადაჯგუფების შედეგად 10-ბალიანი სკალის ნაცვლად მივიღეთ 3-ბალიანი სკალა (პასუხის ვარიანტები '1', '2', '3' და '4' გაერთიანდა პასუხში 'არ ვარ რელიგიური', '5' და '6' - პასუხში "საშუალოდ რელიგიური ვარ", ხოლო ვარიანტები '7', '8', '9' და '10' - პასუხში 'ვარ რელიგიური'. ამ უკანასკნელ კატეგორიაში რესპონდენტების 48% გაერთიანდა.
9 პასუხის ვარიანტები 'ყოველდღე' [ვესწრები რელიგიურ მსახურებას], 'უფრო ხშირად, ვიდრე კვირაში ერთხელ', 'კვირაში ერთხელ' და 'თვეში ერთხელ მაინც' გაერთიანდა. რესპონდენტები, ვინც ამ კატეგორიაში მოხვდა და, ამასთან, ვინც თავს მიიჩნევს რელიგიურად, გავაერთიანეთ ჯგუფში პირობითი სახელით "ეკლესიაში მოსიარულენი", რომელნიც გამოკითხულთა 23%–ს შეადგენენ. მეორე მხრივ, რელიგიურ რესპონდენტებს, რომლებიც, მათი თქმით, 'მხოლოდ განსაკუთრებულ რელიგიურ დღესასწაულებზე' ესწრებიან რელიგიურ მსახურებას, 'უფრო იშვიათად' ან 'არასდროს', პირობითად ეწოდათ "სულიერი მაძიებლები" – გამოკითხულთა 24%. ტერმინები 'ეკლესიაში მოსიარულე' და 'სულიერი მაძიებელი' გამოყენებულია ნაშრომში: Paul Wink, Michele Dillon, and Adrienne Prettyman. 2007. "Religiousness, Spiritual Seeking and Authoritarianism: Findings from a Longitudinal Study”. Journal for the Scientific Study of Religion, 46:3, pp. 321-335.
10 პასუხების გადაჯგუფების შედეგად, ვარიანტები 'ნამდვილად მინდა' [ისეთ ქვეყანაში ცხოვრება და მუშაობა, რომელსაც სტალინის მსგავსი პიროვნება მართავს] და 'უფრო მინდა, ვიდრე არ მინდა' გაერთიანდა ერთ პასუხში. რელიგიურ რესპონდენტებს, რომელთაც აღნიშნული პასუხი აირჩიეს, 'ავტორიტარიზმის მომხრენი' ეწოდათ (გამოკითხულთა 10%). ხოლო იმ რელიგიურ რესპონდენტებს, რომლებმაც აირჩიეს ვარიანტები 'უფრო არ მინდა, ვიდრე მინდა' და 'ნამდვილად არ მინდა', ეწოდათ 'ავტორიტარიზმის მოწინააღდეგეები' (გამოკითხულთა 32%).
11 Peer Scheepers, Mérove Gijsberts and Evelyn Hello. 2002. "Religiosity and Prejudice against Ethnic Minorities in Europe: Cross-National Tests on a Controversial Relationship”. Review of Religious Research, 43:3, pp. 242-265.

პოლიტიკური სიტუაცია საქართველოში და ცვლილებები მოსახლეობის დამოკიდებულებაში რუსეთისადმი

2012 წლის საპარლამენტო არჩევნები საქართველოს უახლესი ისტორიის უმნიშვნელოვანესი მოვლენა გახდა. საქართველოში პირველად მოხდა ხელისუფლების შეცვლა არჩევნების გზით. არჩევნების შედეგებმა გავლენა მოახდინა როგორც ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაზე, აგრეთვე მოსახლეობის შეხედულებებზე ზოგიერთ მნიშვნელოვან საკითხთან დაკავშირებით. კერძოდ, საგულისხმო ცვლილებები აღინიშნა რუსეთის მიმართ არსებულ განწყობებში. გასაგები მიზეზების გამო, წლების განმავლობაში ფიქსირდებოდა ნეგატიური დამოკიდებულება რუსეთისადმი, თუმცა 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ სიტუაცია შეიცვალა.

"კავკასიის ბარომეტრის" ძირითადი ცვლადები, რომლებიც რუსეთის მიმართ არსებულ დამოკიდებულებებს ზომავს, შემდეგია: 
  • რუსეთის, როგორც მეგობარი ან, პირიქით, მტერი სახელმწიფოს აღქმა (2011 და 2012 წწ.), 
  • რესპონდენტების მიერ რუსებთან  საქმიანი ურთიერთობების მოწონება/არმოწონება (2009–2012 წწ.), და
  • რუსული ენის, როგორც აუცილებელი უცხო ენის, სწავლების მხარდაჭერასაქართველოს საშუალო სკოლებში (2009–2012 წწ.).

თანმიმდევრობით განვიხილოთ ცვლილებები, რომლებიც 2012 წელს დაფიქსირდა.

დიაგრამა 1.
შენიშვნა: დიაგრამაზე მოყვანილია მხოლოდ იმ რესპონდენტთა განაწილება, ვინც რუსეთი დაასახელა.

კითხვაზე: "თქვენი აზრით, რომელი ქვეყანაა ამჟამად საქართველოს ყველაზე დიდი მტერი?" როგორც 2011, ასევე 2012 წელს ყველაზე ხშირად რუსეთი სახელდებოდა. თუმცა, თუ 2011 წელს ასე თვლიდა საქართველოს მოსახლეობის ნახევარი, 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ რუსეთი მთავარ მტრად მხოლოდ 35%-მა დაასახელა (დიაგრამა 1). აღსანიშნავია აგრეთვე იმ რესპონდენტთა რაოდენობის მცირე ზრდა, ვინც დაასახელა რუსეთი, როგორც საქართველოს ყველაზე დიდი მეგობარი (კითხვა - "თქვენი აზრით, რომელი ქვეყანაა ამჟამად საქართველოს ყველაზე დიდი მეგობარი?"). 

აღსანიშნავია, რომ ბოლო წლების მანძილზე რუსეთისადმი, როგორც სახელმწიფოსადმი არცთუ დადებითი დამოკიდებულება შედარებით ნაკლებ გავლენას ახდენდა მოსახლეობის მიერ რუსებთან საქმიანი ურთიერთობის მოწონება/არ მოწონებაზე; გამოკითხულთა დაახლოებით 3/4 სტაბილურად აცხადებდა, რომ მოიწონებდა ქართველების საქმიან ურთიერთობებს რუსებთან. თუმცა რუსეთის, როგორც საქართველოს მიმართ მტრულად განწყობილი სახელმწიფოს აღქმის მასშტაბების შემცირებასთან ერთად ოდნავ გაიზარდა რუსებთან საქმიანი ურთიერთობების წარმოების მხარდამჭერთა რაოდენობაც. თუ 2012 წლამდე ჩატარებული გამოკითხვების მიხედვით კითხვაზე, "მოუწონებდით თუ არა თქვენი ეროვნების წარმომადგენელს საქმიან ურთიერთობებს რუსთან?" პასუხი სტაბილურად მერყეობდა 73%-76%-ის ფარგლებში, 2012 წლის არჩევნების შემდეგ დადებითი პასუხების რაოდენობა გაიზარდა და 84% შეადგინა, მაშინ როდესაც  შემცირდა იმ რესპონდენტების რაოდენობა, ვინც ასეთ ურთიერთობას არ მოიწონებდა (დიაგრამა 2).

დიაგრამა 2.

შეიცვალა დამოკიდებულება რუსული ენის მიმართაც. თუ წინა წლებში კითხვაზე, "რომელი უცხო ენა უნდა იყოს სავალდებულო საქართველოს საშუალო სკოლებში?" რესპონდენტების 14%-15% პასუხობდა, რომ ეს უნდა ყოფილიყო რუსული ენა, 2012 წლის მონაცემების მიხედვით ასეთი რესპონდენტების რაოდენობა გაორმაგდა (დიაგრამა 3).

დიაგრამა 3.
შენიშვნა: დიაგრამაზე მოყვანილია მხოლოდ იმ რესპონდენტთა განაწილება, ვინც რუსული ენა დაასახელა.

დაკავშირებულია თუ არა რუსეთის მიმართ პოზიტიური განწყობის ზრდა არჩევნების შედეგებთან და ახალი პოლიტიკური ძალის ხელისუფლებაში მოსვლასთან? ამ კითხვაზე პასუხი შეიძლება დაკავშირებული იყოს სოციალური იზოლაციის შიშის წარმომშობ ე.წ. "სიჩუმის სპირალის" ეფექტთან1.

ელიზაბეთ ნოელ–ნოიმანის მიერ ჯერ კიდევ 1974 წელს აღწერილი "სიჩუმის სპირალის" თეორიის მიხედვით, ინდივიდების აზრები მეტ–ნაკლებად უცვლელია, ამ აზრების გულწრფელად გამოხატვის სურვილი კი ცვალებადია და დამოკიდებულია გარემოებებზე, მათ შორის - ქვეყანაში არსებულ პოლიტიკურ ვითარებაზე. ადამიანები, რომლებიც ხედავენ, რომ მათი შეხედულებები ფართოდაა გავრცელებული და გაზიარებულია სხვების მიერ, თამამად გამოთქვამენ საკუთარ აზრებს. მეორე მხრივ, როდესაც ადამიანები გრძნობენ, რომ მათი აზრი უმცირესობაში ექცევა, თავს იკავებენ საკუთარი შეხედულებების თამამად დაფიქსირებისგან, ერიდებიან რა საზოგადოებასთან დაპირისპირებას და იზოლაციას. აქედან გამომდინარე, საზოგადოებრივი აზრი იცვლება ქვეყანაში არსებული "პოლიტიკური კლიმატის"მიხედვით.2

ბოლო წლებში საქართველოში არსებული პოლიტიკური ვითარება საშუალებას გვაძლევს ვივარაუდოთ, რომ "სიჩუმის სპირალის" თეორია დიდწილად ხსნის საზოგადოებრივი აზრის ცვლილებების დინამიკას. შესაძლებელია, "სიჩუმის სპირალის" გამო ვიღებდით რესპონდენტთა საკმაოდ დიდ რაოდენობას, ვინც თავს იკავებდა საკუთარი აზრის დაფიქსირებისგან პოლიტიკურ კითხვებზე პასუხისას,  პასუხობდა "არ ვიცი"–ს ან უარს ამბობდა, კითხვაზე რაიმე პასუხი გაეცა. ჩვენ ვვარაუდობთ, რომ 2012 წლის არჩევნების შემდეგ მთელ რიგ კითხვებთან დაკავშირებით მდგომარეობა რადიკალურად შეიცვალა, რაზეც "კავკასიის ბარომეტრის" შედეგებიც მეტყველებს (დიაგრამა 4).

დიაგრამა 4.

ყველაზე თვალშისაცემი ცვლილება საპარლამენტო არჩევნების სამართლიანობის შეფასებას ეხება. მე–4 დიაგრამა გარკვეულწილად არჩევნებისადმი ნდობასაც ზომავს, და თვალსაჩინოა ცვლილებები 2008 და 2012 წლების საპარლამენტო არჩევნების შედეგების მიმართ არსებულ ნდობაში. 2012 წლის ოქტომბრის არჩევნები მოსახლეობის უმრავლესობამ სამართლიანად ჩატარებულად მიიჩნია (56% აფასებს მათ როგორც "სრულიად სამართლიანად" ჩატარებულს, და 32% - როგორც "ნაწილობრივ სამართლიანად" ჩატარებულს). განსაკუთრებით აღსანიშნავია, რომ თითქმის აღარავის გაუჭირდა ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა (თუმცა 11%-მა უარი განაცხადა პასუხის გაცემაზე).

ჩვენთვის საინტერესოა, რამდენად ხსნის ეს ცვლილება ჩვენს მოსაზრებას, რომ 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნებამდე საქართველოს მოსახლეობის გარკვეული ნაწილი - ისინი, ვინც თავს იკავებდა გამოკთხვის დროს საკუთარი აზრის დაფიქსირებისგან - "სიჩუმის სპირალის" მსხვერპლი იყო. სამწუხაროდ, ამ მოსაზრების ემპირიულად დამტკიცებისთვის ამ ეტეპზე ჯერ არ გვაქვს საკმარისი ინფორმაცია. თუმცა, შესაძლებელია, რომ რესპონდენტები, რომლებიც 2009-2011 წლებში ჩატარებულ გამოკითხვებში ბოლო არჩევნებს აფასებდნენ, როგორც უსამართლოდ ჩატარებულს, მოქცეული იყვნენ "სიჩუმის სპირალში" და არსებული პოლიტიკური გარემოს ზეგავლენით ერიდებოდნენ საკუთარი აზრის დაფიქსირებას.ე.წ. ("გამარჯვებულის ეფექტის " ("winner effect") თანახმად, არსებობს კავშირი არჩევნებისადმი ნდობასა და ამ არჩევნებში გამარჯვებული სუბიექტის მხარდაჭერას შორის3. შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ მოსახლეობის მნიშვნელოვანი ნაწილი ახალ ხელისუფლებას საკუთარი მოსაზრებების გამომხატველად მიიჩნევდა, რის შედეგადაც თამამად დააფიქსირა საკუთარი აზრი, მათ შორის - რუსეთთან დაკავშირებულ საკითხებთან მიმართებაში.

შეგვიძლია ვნახოთ, როგორ პასუხობენ კითხვას სკოლებში რუსული ენის საჭიროების შესახებ ის რესპონდენტები, ვინც ბოლო საპარლამენტო არჩევნებს აფასებს, როგორც სრულიად სამართლიანად ჩატარებულს (დიაგრამა 5):


დიაგრამა 5

2012 წლის მონაცემების მიხედვით, იმ რესპონდენტებს შორის, რომლებმაც არჩევნები სრულიად სამართლიანად მიიჩნიეს, თითქმის გასამმგდა რუსული ენის სკოლებში სწავლების სურვილი (როგორც სავალდებულო უცხო ენის). გამოიკვეთა განსხვავებები რუსეთის, როგორც მტრული სახელწმიფოს აღქმაშიც.

დიაგრამა 6

2012 წელს შემცირდა რუსეთის მტრულ სახელმწიფოდ აღქმის მაჩვენებელიც. იმ რესპოდენტებისგან, ვინც, 2011 წლის გამოკითხვის თანახმად, ბოლო (ე.ი. 2008 წლის 21 მაისის) საპარლამენტო არჩევნები სამართლიანად ჩატარებულად მიიჩნია, 64% რუსეთს საქართველოს ყველაზე დიდ მტრად მიიჩნევდა. 2012 წელს კი სიტუაცია შეიცვალა: იმავე კატეგორიის ადამიანების მხოლოდ 38%–მა დაასახელა რუსეთი საქართველოს ყველაზე დიდ მტრად. შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ წინა წლებში "სიჩუმის სპირალში" მოხვედრილმა რესპონდენტებმა 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ სხვაგვარად შეაფასეს საქართველოს მიმართ რუსეთის დამოკიდებულება.
დიაგრამა 7

რუსებთან საქმიანი ურთიერთობების მოწონება/არ მოწონება კიდევ ერთი ასპექტია, რომელიც 2012 წლის გამოკითხვის შედეგების თანახმად მნიშვნელოვნად განსხვავდება წინა წლების მონაცემებისგან. როგორც უკვე აღვნიშნეთ, რუსი ეროვნების წარმომადგენელთან საქმიანი ურთიერთობის მომხრე რესპონდენტების რაოდენობა გაიზარდა 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ. ზრდა შეინიშნება არჩევნების სამართლიანად ჩატარების აზრის მქონე რესპონდენტებშიც - 2010 და 2011 წლების მონაცემებთან შედარებით დაფიქსირდა დაახლოებით 10%-იან ზრდა იმ რესპონდენტებისა, რომლებმაც უკანასკნელი საპარლამენტო არჩევნები სამართლიანად ჩატარებულად მიიჩნიეს და ამავდროულად მოიწონებდნენ რუსი ეროვნების წარმომადგენელთან საქმიან ურთიერთობებს.

"სიჩუმის სპირალის" თეორიის თანახმად, საზოგადოებრივი აზრის ფორმირება ინდივიდის  შეხედულებებისა და სოციალურ გარემოს შორის კავშირით შედგება4. შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ ხელისუფლების შეცვლა 2012 წელს გამოდგა ის მძლავრი ბიძგი, რომელმაც მოსახლეობაში ცვლილებების შეგრძნება გამოიწვია. რუსეთის მიმართ რესპონდენტების შეცვლილი დამოკიდებულებები შესაძლოა იყოს სწორედ ეს განსხვავებული აზრი, რომელიც რამდენიმე წლის განმავლობაში რესპონდენტების მიერ არ აღიქმებოდა დომინანტურად და შესაბამისად, ისინი ცდილობდნენ, არ დაეფიქსირებინათ საჯაროდ ეს შეხედულებები. 2012 წლის არჩევნებისადმი ნდობისა და პოლიტიკური ცვლილების შედეგად კი სავარაუდოდ, მოხდა ამ დაფარული შეხედულებების საჯაროდ გაზიარება. საზოგადოებრივი აზრის მზარდი ზეწოლის დროს, როდესაც ადამიანები თვლიან, რომ უმცირესობაში არიან, ისინი ცდილობენ დამალონ საკუთარი შეხედულებები5. საზოგადოებრივი აზრის ან სოციალური გარემოს ცვლილებას კი შეუძლია ამ დაფარული მოსაზრებების  საჯაროდ გამოხატვა გამოიწვიოს.

როგორ ფიქრობთ, რამდენად დამაჯერებელია ჩვენი არგუმენტები? თქვენი აზრით, მართლდება თუ არა "სიჩუმის სპირალის" თეორია თანამედროვე საქართველოს შემთხვევაში?

რატი შუბლაძე



1 Allen, B. (1991). The Spiral of Silence & Institutional Design: Tocqueville's Analysis of Public Opinion& Democracy. Polity.1

2 Taylor, D. G. (1982). Pluralistic ignorance and the spiral of silence: A formal analysis. Public Opinion Quarterly, 46(3), p. 312.2

3 Anderson, C. J., & LoTempio, A. J. (2002).Winning, losing and political trust in America. British Journal of Political Science, 32(2), p. 336.3
4 Taylor, D. G. (1982). Pluralistic ignorance and the spiral of silence: A formal analysis. Public Opinion Quarterly, 46(3), p. 312.4
5 Griffin, E. M. (2003). A first look at communication theory 4th edition. Boston: McGraw-Hill.p. 3725

სტუდენტები მოხალისეობის შესახებ

თბილისელი სტუდენტების 15% ამჟამად მოხალისეა, 30% წარსულში იყო მოხალისე, ხოლო 55% არასდროს ყოფილა მოხალისე. ასეთი შედეგები უჩვენა ამ ზაფხულს არასამთავრობო ორგანიზაცია Helping Hand–ის მიერ ჩატარებულმა გამოკითხვამ, რომლის შედეგებიც წარმომადგენლობითია თბილისის რვა უნივერსიტეტის ბაკალავრიატის სტუდენტებისთვის1.  ამ უნივერსიტეტების 49867 ბაკალავრის სიიდან შემთხვევითი შერჩევის წესით 1500 რესპონდენტი შეირჩა. მათგან 160-მა გამოკითხვაში მონაწილეობაზე უარი განაცხადა. შესაბამისად, გამოიკითხა ბაკალავრიატის 1340 სტუდენტი, რომელთა ასაკი 17-დან 29 წლამდეა; გამოკითხულთა 52% მდედრობითი სქესისაა, 48% კი – მამრობითი.

გარდა იმისა, რომ თბილისელ სტუდენტებს შორის მოხალისეები უმცირესობას წარმოადგენენ, სტუდენტთა 51% თვლის, რომ საქართველოში მოხალისეობის ინსტიტუტი ეფექტური არ არის; საპირისპირო მოსაზრებას მხოლოდ 15% ეთანხმება. თუმცა, ეს მონაცემები იმდენად უიმედოდ აღარ მოგვეჩვენება, თუ გავითვალისწინებთ, რომ მათგან, ვინც ამჟამად არ არის მოხალისე, 71% აცხადებს, რომ ისურვებდა მოხალისეობრივი საქმიანობის შესრულებას. მსგავსი სურვილის არსებობა ცხადყოფს, რომ მოხალისეობას საქართველოში განვითარების პერსპექტივა აქვს; ამ პერსპექტივის გამოყენებისთვის კი საჭიროა პასუხი გაეცეს კითხვას: რა არის ის დაბრკოლებები, რაც ხელს უშლის მოხალისეობის განვითარებას თბილისელ სტუდენტებს შორის?2   კერძოდ:
  • რამდენად განსხვავებულია ერთმანეთისგან მოხალისე და არამოხალისე სტუდენტების დემოგრაფიული მახასიათებლები?
  • რამდენად გააჩნიათ ახალგაზრდებს ინფორმაცია მოხალისეობის შესახებ? 
  • აქვთ თუ არა მათ თავისუფალი დრო, რომელიც შეუძლიათ, რომ მოხალისეობას დაუთმონ? 
  • რამდენად დადებითია ახალგაზრდების დამოკიდებულება მოხალისეობის ინსტიტუტის მიმართ? 
გამოკითხვის შედეგები უჩვენებს, რომ მოხალისეობისთვის ხელისშემშლელი ფაქტორები დემოგრაფიულ მონაცემებთან არ უნდა ასოცირდებოდეს (იხ. დიაგარმა 1). მაგალითად, სხვადასხვა ასაკისა და სქესის რესპონდენტებს შორის მოხალისეების, ყოფილი მოხალისეებისა და არამოხალისეების პროცენტული წილი თანაბრია. სტუდენტების 11% დაოჯახებულია, და ეს მაჩვნებელი მოხალისეებსა და არამოხალისეებს შორის მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება.

მოსალოდნელია, რომ მათ, ვინც ამჟამად არ მუშაობს, უფრო მეტი თავისუფალი დრო ექნებათ და, სავარაუდოდ, მათ შორის მეტი მოხალისე იქნება, ვიდრე დასაქმებულებს შორის. გამოკითხვის შედეგები ასეთ ვარაუდს არ ადასტურებს: სტუდენტთა 30% ამჟამად დასაქმებულია, 69% კი - დაუსაქმებელი. თუმცა, ორივე ჯგუფიდან მხოლოდ 15%-15% აცხადებს, რომ ამჟამად მოხალისეობს. ამასთან, მოხალისეებს, ყოფილ მოხალისეებსა და არამოხალისეებს საშუალო ყოველთვიური დანახარჯიც თითქმის ერთნაირი აქვთ.

არც ერთი ფაკულტეტი არ გამოირჩევა მოხალისე სტუდენტების განსაკუთრებული კონცენტრაციით.
დიაგრამა 1
როგორც აღმოჩნდა, მოხალისეები არამოხალისეებისგან არ განსხვავდებიან დემოგრაფიული მონცემებით. შესაბამისად, მოხალისეობის განვითარების შესაძლო ხელისშემშლელი მიზეზებიც სხვაგან უნდა ვეძებოთ.

თავად სტუდენტები მოხალისეობრივი საქმიანობის ხელისშემშლელ მიზეზად ყველაზე ხშირად დროის არქონას ასახელებენ. ნახევარზე ოდნავ მეტი (52%) მათგან, ვინც ამჟამად არ მოხალისეობს, მოხალისეობაზე უარს თავისუფალი დროის არქონის გამო ამბობს. ამ პრობლემაზე ის სტუდენტებიც ამახვილებენ ყურადღებას, ვინც ამჟამად მოხალისეობენ. კითხვაზე, "რა შემთხვევაში დაუთმობდით მეტ დროს მოხალისეობას?", უმეტესობა (33%) პასუხობს, რომ მეტი თავისუფალი დროის ქონის შემთხვევაში. თავისუფალი დროის ნაკლებობას ემატება ისიც, რომ, როგორც ჩანს, მოხალისეობის სფეროში მომუშავე ორგანიზაციები ახალგაზრდებს ნაკლებად სთავაზობენ ისეთ მოხალისეობრივ პროგრამებს, რომელებიც სტუდენტის დღის გრაფიკს ითვალისწინებს. ამაზე მიუთითებს ის გარემოება, რომ მოხალისე სტუდენტების 21% მზად არის, მოხალისეობას მეტი დრო დაუთმოს, თუ სამსახურის / სწავლისა და მოხალისეობის დროის შეთავსება შესაძლებელი იქნება.

Helping Hand–ის გამოკითხვის შედეგებზე დაყრდნობით შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ მოხალისეობის შესახებ ინფორმაციის არქონა მოხალისეობის ინსტიტუტის განვითარებისთვის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი დაბრკოლებაა საქართველოში. არამოხალისეების მხოლოდ 27% აცხადებს, რომ სმენია ისეთი ორგანიზაციების შესახებ, რომლებიც ახალგაზრდებს მოხალისეობრივ საქმიანობას სთავაზობენ. კითხვაზე, "რატომ არ გინდათ შეასრულოთ მოხალისეობრივი საქმიანობა?", მათ, ვინც არასდროს ყოფილა მოხალისე, მიზეზად შესაბამისი ინფორმაციის არქონა დაასახელეს (17%).

მათგან, ვინც არასდროს ყოფილა მოხალისე და ამის სურვილი აქვს (გამოკითხული სტუდენტების 38%) 25% ამბობს, რომ თავისი მოხალისეობრივი საქმიანობისთვის სამთავრობო სექტორის მიერ შემოთავაზებულ მოხალისეობრივ პროგრამებს მიანიჭებდა უპირატესობას. თუმცა, მათ უმრავლესობას სახელმწიფოს მიერ წამოწყებული მოხალისეობრივი პროგრამების შესახებ არ სმენია. შესაბამისად, არ არის გასაკვირი, რომ გამოკითხული სტუდენტების 23% საქართველოში მოხალისეობის განვითარებისთვის სამთავრობო სექტორის გააქტიურების აუცილებლობაზე მიუთითებს.

სტუდენტები პრობლემას სამოქალაქო თვითშეგნების ნაკლებობაშიც ხედავენ. მათი 30% თვლის, რომ ქართველ ახალგაზრდებში მოხალისეობის განსავითარებლად სამოქალაქო ცნობიერების დონის ამაღლებაა საჭირო. ამავე პრობლემაზე შეიძლება მიუთითებდეს ისიც, რომ მათგან, ვინც არასდროს ყოფილა მოხალისე, მხოლოდ 21% თვლის, რომ მოხალისეობა კარგი მოქალაქისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია; მათი მხოლოდ 26% ამბობს, რომ მოხალისეობის ინსტიტუტის განვითარება ქართული საზოგადოებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.

ახალგაზრდების მსგავსი დამოკიდებულება მათი გამოუცდელობით შეიძლება აიხსნას, რადგან გამოკითხვა აშკარად უჩვენებს, რომ იმ ახალგაზრდებიდან, რომლებსაც მოხალისეობის გამოცდილება აქვთ, პროცენტულად უფრო მეტი თვლის, რომ ეს ინსტიტუტი მნიშვნელოვანია კარგი მოქალაქისთვის და ქართული საზოგადოებისთვის (იხ. დიაგრამა 2). ამ ლოგიკით, ეს გარემოება პრობლემას წარმოადგენს მოხალისეობის განვითარების მხოლოდ პირველ ეტაპზე, რადგან მას შემდეგ, რაც სტუდენტები, რომლებიც არასდროს ყოფილან მოხალისეები, ერთხელ მაინც ჩაერთვებიან ამ საქმიანობაში, ავტომატურად გაიზრდება მათი რიცხვი, ვინც მოხალისეობის ინსტიტუტს ძალიან მნიშვნელოვნად თვლის.
დიაგრამა 2
როგორც გამოკითხვის შედეგები უჩვენებს, არსებობენ სტუდენტები, რომლებსაც მოხალისეობის სურვილი აქვთ ან უკვე მოხალისეები არიან და უნდათ, რომ ამ საქმეს უფრო მეტი დრო დაუთმონ. სამწუხაროდ, ხშირ შემთხვევაში მათ ამის შესაძლებლობა არ აქვთ. მოხალისეობის განვითარების ხელისშემშლელი სამი ძირითადი ფაქტორი გამოიკვეთა: მოხალისეობის შესაძლებლობების შესახებ ინფორმაციის არქონა, თავისუფალი დროის ნაკლებობა და მოხალისეობის საზოგადოებრივი როლის შესახებ სათანადო ინფორმაციის არქონა, რის შედეგადაც მცირეა იმ ახალგაზრდების რიცხვი, ვინც მოხალისეობას ქართული საზოგადოებისთვისა და კარგი მოქალაქისთვის ძალიან მნიშვნელოვნად მიიჩნევს.

თქვენ როგორ ფიქრობთ, საჭიროა თუ არა საქართველოში მოხალისეობის განვითარება, და თუ საჭიროა – რომელი დაბრკოლების გადალახვაა ყველაზე მნიშვნელოვანი საქართველოში მოხალისეობის განსავითარებლად?

Helping Hand–ის გამოკითხვის სრული ანგარიში იხილეთ აქ.
ზაქარია თავბერიძე




1 გამოკითხვა ჩატარდა ევრაზიის თანამშრომლობის ფონდის მიერ დაფინანსებული პროექტის ფარგლებში და CRRC–საქართველოს მხარდაჭერით, შემდეგ უნივერსიტეტებში: თბილისის ივ. ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტი; საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი; სოხუმის სახელმწიფო უნივერსიტეტი; კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტი; თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო უნივერსიტეტი; ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტი; საქართველოს ეროვნული უნივერსიტეტი (სეუ); და საქართველოს უნივერსიტეტი.1
2 წინამდებარე ბლოგის მიზანია მოხალისეობასა და სხვა ცვლადებს შორის არსებული ასოციაციების წარმოჩენა. მასში მოხალისეობასა და სხვა ცვლადებს შორის ურთიერთკავშირი არ არის ასახული.2