ოჯახში ძალადობის მიმართ დამოკიდებულებები საქართველოში

ბოლო დროს საქართველოში ახალ ამბებში შუქდება ინფორმაცია მეუღლეებისშვილებისდა-ძმის და მშობლების მკვლელობის შესახებ. CRRC/NDI-ის 2014 წლის ოქტომბრის გამოკითხვა გვაწვდის ცნობებს იმის შესახებ, თუ რას ფიქრობს საქართველოს მოსახლეობა ოჯახში ძალადობის შესახებ.

საქართველოში ხალხის უმრავლესობა (64%) ეთანხმება იმას, რომ არაფიზიკური ძალადობა ოჯახში (როგორიცაა აკრძალვები, სიტყვიერი შეურაცხყოფა და ზეწოლა) ოჯახის შიგნით უნდა მოგვარდეს. ამავდროულად, მხოლოდ 39% ამბობს იმავეს ფიზიკურ ძალადობაზე. სოფლის ტიპის დასახლებებში მცხოვრები ადამიანები უფრო ხშირად ამბობენ, რომ ორივე, ფიზიკური და არაფიზიკური ძალადობა, ოჯახში უნდა მოგვარდეს, ვიდრე დედაქალაქში მცხოვრები ადამიანები.



ხანში შესულ ადამიანებთან შედარებით ახალგაზრდები ნაკლებად ეთანხმებიან, რომ ფიზიკური და არაფიზიკური ძალადობა ისეთი საკითხია, რომელიც ოჯახში უნდა მოგვარდეს. 18-დან 35 წლამდე ადამიანების 58% ეთანხმება, რომ არაფიზიკური ძალადობა ოჯახში უნდა მოგვარდეს მაშინ, როცა იმავეს 56 წელზე უფროსი ადამიანების 68% ეთანხმება. რაც შეეხება ფიზიკურ ძალადობას, 18-დან 35 წლამდე მოსახლეობის 35% ეთანხმება, რომ ის უნდა გადაიჭრას ოჯახის შიგნით. 56 წელზე უფროსი მოსახლეობის 45% ამბობს იმავეს.

რაც შეეხება გენდერულ განსხვავებებს, ქალები მცირედით უფრო მეტად არ ეთანხმებიან იმას, რომ ფიზიკური ძალადობა ოჯახის შიგნით უნდა მოგვარდეს (ქალების 59% კაცების 48%-თან შედარებით). საშუალო ან განათლების უფრო დაბალი დონის მქონე ინდივიდებთან შედარებით, უმაღლესი განათლების მქონე ინდივიდები უფრო მეტად არ ეთანხმებიან, რომ ფიზიკური ძალადობა ოჯახის შიგნით უნდა მოგვარდეს. საშუალო ან უფრო დაბალი დონის განათლების მქონე ინდივიდების 45% ეთანხმება, რომ ფიზიკური ძალადობა ოჯახის შიგნით უნდა გადაიჭრას. უმაღლესი განათლების მქონე ინდივიდების მხოლოდ 32% ამბობს იმავეს. არ ვხვდებით მნიშვნელოვან განსხვავებებს სქესისა და განათლების დონის მიხედვით არაფიზიკურ ძალადობასთან მიმართ დამოკიდებულებებში.

გამოკითხვაში ასევე დაისვა კითხვები იმის შესახებ, თუ ვინ არის ოჯახში უფლებამოსილი, რომ ძალადობის შემთხვევაში ჩაერიოს, თუმცა, ამ კითხვების შემთხვევაში არ იყო დაკონკრეტებული ძალადობის ფორმა (ფიზიკური თუ არაფიზიკური). მოსახლეობის დიდი უმრავლესობა ფიქრობს, რომ ოჯახის წევრები უფლებამოსილნი უნდა იყვნენ, ჩაერიონ ოჯახში ძალადობის შემთხვევაში. უფრო ნაკლები, თუმცა, მაინც უმრავლესობა ფიქრობს, რომ სასამართლო, საპატრულო პოლიცია, ფსიქოლოგები, მღვდლები ან ნათესავები უნდა იყვნენ უფლებამოსილნი, ჩაერიონ. აღსანიშნავია, რომ ხალხი ყველაზე ნაკლებად სოციალურ მუშაკებზე, მეგობრებსა და მეზობლებზე ამბობს, რომ მათ უნდა ჰქონდეთ ჩარევის უფლებამოსილება.


შენიშვნა: კითხვა დაისვა ცალ-ცალკე თითოეული ჯგუფის/ინსტიტუტის შესახებ. 

კაცებთან შედარებით, ქალები უფრო ხშირად ამბობენ თითოეულ ჯგუფსა და ინსტიტუტზე, რომ მათ უნდა ჰქონდეთ ჩარევის უფლებამოსილება.


ახალგაზრდები და თბილისში მცხოვრებნი უფრო ხშირად ამბობენ, რომ ამ ჯგუფებსა და ინსტიტუტებს უნდა ჰქონდეთ ჩარევის უფლებამოსილება ოჯახში ძალადობის შემთხვევებში. ხანში შესულ ინდივიდებთან შედარებით, ახალგაზრდები უფრო მეტად ფიქრობენ, რომ სასამართლო (75%), ფსიქოლოგები (74%), მღვდლები (69%) და სოციალური მუშაკები (62%) უფლებამოსილნი უნდა იყვნენ, ჩაერიონ ოჯახში ძალადობის შემთხვევებში. მათ შორის, ვინც 56 წლის ან მეტისაა, შესაბამისად, 67%, 62%, 62% და 55% ამბობს იმავეს. ამის მსგავსად, დედაქალაქში მცხოვრები ადამიანები უფრო მეტად ფიქრობენ, რომ სასამართლო (78%), საპატრულო პოლიცია (77%), ფსიქოლოგები (74%), მღვდლები (74%), სოციალური მუშაკები (65%) და მეგობრები (63%) უნდა იყვნენ უფლებამოსილნი, ჩაერიონ ოჯახში ძალადობის შემთხვევებში, როცა იმავეს, შესაბამისად, სოფელში მცხოვრებთა 67%, 67%, 68%, 63%, 55% და 56% ამბობს.

საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობა მიუთითებს, რომ არაფიზიკური ძალადობა ისეთი საკითხია, რომელიც ოჯახის შიგნით უნდა მოგვარდეს. როდესაც საქმე ფიზიკურ ძალადობას ეხება, ხალხი ნაკლებად ეთანხმება მოსაზრებას, რომ ეს ოჯახის შიგნით უნდა მოგვარდეს. დედაქალაქში მცხოვრები და ახალგაზრდა ადამიანები უფრო ნაკლებად მიიჩნევენ, რომ ნებისმიერი სახის ძალადობა ოჯახის შიგნით უნდა მოგვარდეს, ვიდრე სოფლის მაცხოვრებლები და ხანში შესული ადამიანები. ქალები და უმაღლესი განათლების მქონე ადამიანები უფრო ხშირად არ ეთანხმებიან მოსაზრებას, რომ ფიზიკური ძალადობა ისეთი საკითხია, რომელიც ოჯახის შიგნით უნდა მოგვარდეს, მაშინ, როცა განსხვავება არ არის ქალებსა და მამაკაცებს შორის, ასევე განათლების სხვადასხვა დონის მქონე ინდივიდებს შორის, როდესაც საქმე არაფიზიკურ ძალადობას ეხება. ხალხის უმრავლესობა ფიქრობს, რომ ოჯახის წევრები, სასამართლო და საპატრულო პოლიცია, სხვა ჯგუფებსა და ინსტიტუტებთან ერთად, უფლებამოსილები უნდა იყვნენ, ჩაერიონ ოჯახში ძალადობის შემთხვევებში.

CRRC/NDI-ის გამოკითხვის შედეგების სანახავად ეწვიეთ CRRC-ის ონლაინ ანალიზის პორტალს.

No comments:

Post a Comment